Grupa Ukrzyżowania składająca się z Krucyfiksu oraz dwóch figur, Maryi i św. Jana, datowana jest na połowę XVII wieku. Najprawdopodobniej pierwotnie znajdowała się we wnętrzu kościoła św. Mikołaja w Bochni i została przeniesiona na zewnątrz w 1793 roku.

W roku 2013 poddana została konserwacji, która potrwała kilka miesięcy. Prace kon­ser­wa­tor­skie wykonał Paweł Putowski wraz z małżonką Urszulą Dyląg-Putowską. Prze­pro­wa­dzo­ne zabiegi konserwatorskie przywróciły wszystkim rzeźbom dawną świetność.

W trakcie konserwacji rzeźby Ukrzyżowanego Chrystusa stwierdzono obecność pierwotnej polichromii w kolorze wiernie oddającym martwe ciało oraz cztery warstwy przemalowań. Konieczne było przywrócenie pierwotnego wyglądu rzeźby i uczytelnienie kunsztu rzeźbiarskiego. Korona cierniowa była pierwotnie w kolorze ciemnej zieleni, natomiast perizonium było białe. Później oba te elementy zostały pomalowane na złoty kolor. Podczas prac odsłonięto na koronie cierniowej oryginalną kolorystykę, natomiast perizonium pozłocono wysokokaratowym złotem płatkowym. Na obszarze szat figur Maryi i św. Jana rozpoznano technikę srebra barwionego laserunkiem, czyli malowanego cienkim przezroczystym spoiwem lekko barwionym. Rzeźby posrebrzane umieszczano jedynie we wnętrzach. Fakt ten jest potwierdzeniem przypuszczenia, że omawiane figury znajdowały się kiedyś wewnątrz kościoła. Oprócz oryginalnej warstwy na figurach Maryi i św. Jana istniały jeszcze po cztery wtórne warstwy malarskie. Odsłonięcie oryginalnej warstwy srebrnej groziłoby narażeniem jej na znszczenie, pozostawiono więc pierwszą warstwę malarską na srebrze (również zabytkową, bo powstałą wkrótce po wystawieniu figur na zewnątrz w 1793 r.), będzie ona jed­no­cześ­nie powłoką ochronną dla oryginału.

Po odnowieniu krzyża oraz odświeżeniu namalowanego pejzażu Jerozolimy Grupa Ukrzy­żo­wa­nia została zamontowana w czerwcu 2013 r. i poświęcona w dniu 7 czerwca 2013 r.

Na podstawie:

Paweł Putowski, Konserwacja Grupy Ukrzyżowania – relacja z prac. „Zwiastun Maryi” 2013, nr 6-7 (199), s. 17-18.