Hospicjum Domowe powstało z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Chorych. Działa na terenie Bochni od roku 1999. W Hospicjum pracują lekarze i pielęgniarki. Swoją opieką otaczają ludzi, którzy są w terminalnym stanie zdrowia. Opieką hospicyjną objęci są pacjenci na terenie powiatu bocheńskiego, a także mieszkający w promieniu 30 km od siedziby Hospicjum. Pacjenci przyjmowani są na podstawie skierowania od lekarza. Pracę personelu medycznego wspomagają wolontariuszki administracyjne i wolontariuszki po kursach opieki nad chorymi terminalnie. W Hospicjum pracują również rehabilitantka i psycholog. Mamy także opiekę duszpasterską kapelana.

Hospicjum Domowe zajmuje się pacjentami w terminalnym stanie zdrowia, dla których wyczerpano wszelkie możliwości leczenia. Pacjenci przebywają w warunkach domowych, wśród swoich bliskich, co pozwala im na komfort opieki najbliższych. Lekarze odwiedzają chorych co najmniej dwa razy w miesiącu, a w razie potrzeby częściej. Służą swoją wiedzą, poświęconym czasem i uwagą. Rodzina pacjenta dysponuje numerami telefonów do lekarza i pielęgniarek. W każdej chwili mogą uzyskać poradę telefoniczną, gdy coś zaniepokoi rodzinę lub stan zdrowia pacjenta pogarsza się. Pielęgniarki odwiedzają chorych co najmniej dwa razy w tygodniu, a gdy stan zdrowia tego wymaga, są codziennie. Uczą rodzinę, jak opiekować się pacjentem w terminalnym stanie zdrowia. Pomagają rozwiązywać problemy pielęgnacyjne, fachowo wykonują zabiegi pielęgniarskie.

Rodzina w obliczu ciężkiej choroby często jest zagubiona, nieporadna i potrzebuje wsparcia. Pomoc pielęgniarska pomaga odnaleźć się w nowej sytuacji. Fachowe porady, nauka prawidłowej pielęgnacji jest nieoceniona dla tych, którzy zajmują się chorym.

Pacjent w terminalnym stanie może być zagubiony, czasem złośliwy dla bliskich. Choroba zmienia psychikę człowieka. Nie każdy pacjent jest pogodzony z chorobą. Powstają pytania retoryczne: dlaczego właśnie mnie to spotkało? dlaczego muszę rezygnować ze swoich planów? dlaczego muszę tak bardzo cierpieć? Praca z chorymi wymaga od personelu fachowości, umiejętności rozmowy, taktu i wyczucia sytuacji. Pielęgniarki pomagają zwalczyć ból, strach i lęk przed tym, co nieuchronnie ma nastąpić.

Każda wizyta u pacjenta uczy nas pokory wobec życia, pokazuje nam kruchość ludzkiego bytu. Stajemy przy łóżku chorego, a tak naprawdę mamy przed sobą obraz cierpiącego Jezusa. Potrzeba wiary, aby w każdym pacjencie dostrzec piękno Chrystusa i sens cierpienia. Człowiek chory wymaga od nas cierpliwości, spokoju i poświęconego czasu. W obliczu ciężkiej choroby często pacjenci chcą uregulować swoje życie, zamknąć niedokończone sprawy. Czasami są sprawy bardzo trudne, o których nie mają odwagi rozmawiać z bliskimi. Potrzebują kogoś, kto ich wysłucha i pozwoli im rozwiązać problem. Nie mówią o tym wprost, trzeba odczytać to „między wierszami". Czasem są to problemy narastające długimi latami. Oczekują pomocy i zrozumienia, liczą na to, że pomożemy. Trzeba podchodzić do każdego chorego indywidualnie, z taktem i wyczuciem. W Hospicjum Domowym mogą liczyć na posługę duszpasterską i psychologiczną.

Rodzina potrzebuje wsparcia w tym trudnym czasie. Nasza obecność pozwala im łatwiej znosić ten czas ziemskiej próby. Często jesteśmy traktowani jak członkowie rodziny, zdobywamy zaufanie chorego i jego bliskich.

Nasza obecność jest dla rodziny nieoceniona, gdy najbliższa osoba odchodzi na drugą stronę życia. Wspólna modlitwa przy umierającym jednoczy nas wszystkich.

Praca w Hospicjum jest bardzo ciężka i momentami trudna, ale siłę daje nam wiara, że to, co czynimy dla cierpiącego człowieka, czynimy dla Jezusa. Uczy nas szacunku dla życia i człowieka.

Anna – Opiekun Hospicjum Domowego